عنوان | اسناد هویتی ایرانیان در دوره پهلوی اول، 1310-1320 ﻫ.ش (مطالعه موردی: سند ازدواج) |
تعداد صفحات | 15 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه پژوهشهای ایرانشناسی (ادبیات و علوم انسانی سابق) - دانشگاه تهران سال 5 شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1394 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 97-83 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سند ازدواج پهلوی اول سندشناسی اسناد هویتی |
چکیده |
از جمله منابع دست اول و مهم در مطالعات تاریخی اسنادند که بازگوکنندۀ حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی عصر و زمانه خودند. این منبع مهم برای مردم عادی، از لحاظ اطلاعات مندرج در آنها، و برای استفاده محققین، در فعالیتهای تحقیقاتی، دارای ارزش و اهمّیت است. با شکلگیری اجتماعات بشری، انسانهای اولیه در جستجوی هویت خود و متمایز ساختن خویش بودند. با گذر زمان و افزایش جمعیت جوامع گوناگون، شناسایی هویتی افراد بیشتر مورد توجه قرار گرفته و روشهای مختلفی برای شناسایی به کار گرفته شده که مهمترین آنها صدور اسناد هویتی برای افراد جامعه بوده است. طرح هویت سازی و به دنبال آن طرح اسناد هویتی محصول و نتیجۀ پیدایش نیمۀ دوم دولت پهلوی اول بوده است. عقدنامه های ازدواج (نکاح نامه) از نمونۀ اسناد هویتی هستند که به دلیل اطلاعات مندرج در آنها، بالاخص مباحث هویتی آن، از لحاظ تاریخی و حقوقی حائز اهمیتاند. در نیمۀ دوم دولت رضاشاه، به دنبال این طرح هویت سازی، مسئولین دفاتر ازدواج برای ثبت هر سند موظف به احراز هویت زوجین بودند و بدین ترتیب روند تاریخی تداوم و تحول سند ازدواج در تثبیت هویت ایرانی مورد توجه قرار گرفت. |
کد مقاله | 24709 |
تعداد بازدید | 303 |
|