عنوان | جایگاه مادر در شاهنامه و رامایانا |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | ادبیات تطبیقی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان - علمی پژوهشی سال 5 پیاپی 9 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1392 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 112-95 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | مادران شاهنامه فردوسی رامایانا |
چکیده |
شاهنامه و رامایانا از نوع حماسههای طبیعی و نخستینه محسوب میشوند. خاستگاه مشترک و همزیستی اقوام هند و ایرانی در ادوار مختلف تاریخی باعث شباهتهایی در خصوص جایگاه مادر در این دو منظومه شده است. مادران در این دو اثر پیوسته دلسوز، رازدار، مورد اعتماد و طرف مشورت فرزندان هستند و تعامل عاطفی مادر و پسر نسبت به مادر و دختر بیشتر است. رابطه مادر و پسر عاطفیتر و دو طرفه به نظر میرسد. فرزندان به احساس و عاطفه مادران بسیار توجه میکنند و تلاش مینمایند تا زمینه آرامش و خرسندی خاطر او را فراهم آورند. در هنگامه رزم و سفر همواره خواهان دعای خیر مادر هستند تا بدرقه راهشان باشد و این در حالی است که رابطه پدر و فرزند حالتی یک طرفه و بیشتر حالت مافوق و زیردست دارد. از تفاوتها میتوان به این موارد اشاره کرد: نقش مادران در شاهنامه مقطعی است و اکثر قریب به اتفاق مادران دارای سرنوشتی نامعلوم میباشند. یعنی وقتی نقش خود را ایفا میکنند، از صحنه داستان گویی حذف میشوند؛ اما در رامایانا، حضور مادران همیشگی است و سرانجامی مشخّص دارند. در شاهنامه منزلت مادر بر همه ارجحیّت دارد؛ در حالی که در رامایانا، جایگاه مادر نقش همسر را کمرنگ نمیکند. مادران شاهنامه غالباً داغ جگر گوشه خود را میبینند و دل شکسته و محزون از صحنه داستان کنار میروند؛ اما در رامایانا، اکثر مادران سر و سامان یافتن و خوشبختی فرزندان را به نظاره مینشینند. |
کد مقاله | 19853 |
تعداد بازدید | 498 |
|