عنوان | اخلاق روانشناسی و مشاوره زوجهای نابارور |
تعداد صفحات | 0 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوماهنامه اخلاق و تاریخ پزشکی - مركز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران - علمی پژوهشی شماره 0 و 2 پیاپی 31 |
تاریخ انتشار | اسفند - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | اخلاق زوجین نابارور روانشناسی مشاوره ناباروری اخلاق پزشکی تعهد حرفهای |
چکیده |
هر رشتهای به مناسبت رابطهای که بين بيمار و درمانگر برقرار میشود، مصاديق مختلفی برای اصول اخلاق پزشکی و تعهد حرفهای پديد میآورد. از آنجايی که مشاورهی روانشناسی و رواندرمانی در بسياری از بيماریها جای خود را باز کرده و جزو درمانهای جاری قرار گرفته است، روانشناس را بهعنوان درمانگر موظف به رعايت اصول اخلاقی در مواجهه با بيمار میکند. اما روانشناس از حيث اينکه با روان و درون بيمار سر و کار دارد، معمولاً تا عمق زندگی بيماران پيش میرود و اطلاعات بسيار خصوصی از بيمار بدست میآورد که در اتخاذ روشهای درمانی لازم بوده و از طرفی جايگاه روانشناس را بهعنوان امين بيمار حساس میکند. ناباروری نيز بيماری خاصی است زيرا: 1) زوج نابارور علی الخصوص زن از طرف اجتماع دچار فشار عاطفی و روانی شديد است 2) ناباروری بيماری جسمی نيست و انتخاب و تلاش زوج برای داشتن فرزند است و جان کسی در خطر نيست؛ بنابراين، سودرسانی، عدم اضرار و عدالت معانی جديدی پيدا میکنند. 3) تمايل به داشتن فرزند از طرف زوجين است و بنابراين بهجای يک بيمار يک زوج بيمار وجود دارد که هرچند در راه درمان ناباروری مشترک هستند، اما هر کدام مسائل کاملا خصوصی هم دارد که برای همسر نبايد فاش شود. 4) مشاور روانشناس در برخورد با مسائل باروری و جنسی مجبور است بهخصوصیترين وجوه زندگی فرد وارد شود. بنابرين اخلاق جايگاه خاصی در مشاوره با زوجهای نابارور پيدا میکند که به بحث گذارده میشود، مانند: 1) اتونومی: دريافت درمان و رد درمان حق هر بيمار است به شرطی که اطلاعات کافی دربارهی بيماری، عوارض و درمان داشته باشد. اين موضوع نياز به گرفتن رضايت آگاهانه را مطرح میکند. اما چون فرايند فرزندآوری فرايندی وابسته به دو نفر است، مشاوره در مورد فرزندآوری و روال درمانی بايد با هر دو انجام شده و تصميمگيری آزادانه بايد از طرف هر دو صورت پذيرد. 2) رازداری: رازداری در تمامی موارد بايد در حد زوجين حفظ شود و نمیتوان رازداری فردی را رعايت کرد. توسعهی دامنهی رازداری از فرد به زوجين بايد با رضايت طرفين صورت گيرد. 3) حقيقت گويی: در بسياری از موارد است که نقص والدين در زندگی آيندهی فرزند دخالت میکند مانند معلوليتهای وسيع يا بيماریهای مزمن يا endstage، که در اين موارد مشاور بايد حقايق را بهطور تمام و کمال در اختيار زوجين قرار دهد. اطمينان نسبی از استحکام خانواده نيز اخلاقاً بر عهدهی مشاور روانشناس است. 4) روشهای اهدا و رحم جايگزين: که بار روانی بسياری بر خانواده دارد و نياز به مشاورهی روانشناسی در چندين جلسه داشته تا در قبول اين فرزند بهعنوان فرزند واقعی خانواده اطمينان کافی بهوجود بيايد. 5) انتخاب جنسيت: مشاور روانشناس متعهد است که به زوجهای درخواستکننده تمام وجوه اين عمل و عوارض آن را گوشزد کند و از لحاظ روانی ضرورت انجام آن را بررسی کند. مباحث ديگری مانند بررسی وضعيت روانی افراد و اجازهی انجام درمان نيز مطرح است. * فایل بارگذاری خواهد شد * |
کد مقاله | 18510 |
تعداد بازدید | 516 |
|