عنوان | حذف قيد چهار ماهگی در قانون سقط درمانی: تطابق قانون با اخلاق پزشکی |
تعداد صفحات | 0 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوماهنامه اخلاق و تاریخ پزشکی - مركز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران - علمی پژوهشی شماره 0 و 2 پیاپی 31 |
تاریخ انتشار | اسفند - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سقط جنین قانون سقط درمانی ولوج روح اخلاق پزشکی سقط جنین درمانی خطر جانی مادر |
چکیده |
قانون سقط درمانی سال 1384 بهصورت ماده واحده تصويب شد. در متن ماده واحده آمده است: « سقط درمانی با تشخيص قطعی سه پزشک متخصص و تأييد پزشکی قانونی مبنی بر بيماری جنين که بهعلت عقبافتادگی يا ناقصالخلقه بودن موجب حرج مادر است يا بيماری مادر که با تهديد جانی مادر توأم باشد قبل از ولوج روح (چهارماه) با رضايت زن مجاز است و مجازات و مسؤوليتی متوجه پزشک مباشر نخواهد بود.» قيد ولوج روح و ممنوعيت سقط درمانی پس از اين زمان اين سؤال را پديد میآورد که اگر جان مادر در خطر قرار گيرد و جنين سنی بيش از 120 روز داشته باشد آيا نمی توان مجوز سقط جنين صادر کرد؟ براساس گزارش سقط جنين که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است هيچ کشوری وجود ندارد که در شرايط تهديد خطر جانی برای مادر، سقط را نپذيرد. در اين مقاله ما لزوم قيد ولوج روح را برای سقط درمانی، در شرايط خطر جانی برای مادر، به بحث گذاردهايم. بعد از چهارماهگی و حلول روح مطابق نظر همهی علما (آيات بهجت، صانعی، زنجانی، تبريزی، فاضل لنکرانی، مکارم شيرازی و موسوی اردبيلی) بهجز آيت الله تبريزی و موسوی اردبيلی، به هيچ وجه اسقاط جنين جايز نيست. حضرات آيات تبريزی و موسوی اردبيلی قائلند که در صورت خطر جانی برای مادر، اسقاط جنين حتی بعد از دميده شدن روح نيز بلا اشکال است. همينطور آيت الله خامنهای سقط جنين پس از چهارماهگی را در صورت خطر مرگ هر دوی مادر و جنين و با امکان نجات مادر، جايز می دانند. علت اين اختلاف نظر را میتوان از فحوای کلام امام خمينی استنباط کرد که فرمودند: بعد از دميدن روح در جنين، حفظ جان يکی بر ديگری ارجحيتی ندارد و اگر علم به تلف شدن هر دو باشد و تنها امکان حفظ يکی از آنهاست، مورد بايد با قرعه مشخص شود. در شرايط سقط درمانی که جان مادر در خطر است، نه امکان حفظ هر دو موجود است و نه انتخابی در کار است، چون حيات جنين، متوقف بر بقای مادر است و اگر جنين را انتخاب کنيم نمیتوانيم جانش را حفظ کنيم. بنابراين، هرچند ترجيحی بين زندگی مادر و جنين نباشد، تنها امکان حفظ زندگی مادر هست و در چنين شرايطی حفظ جان مادر بهتر از مرگ هردو است. اگر جنين در موقعيتی باشد که بتواند پس از مرگ مادر زنده بماند و به اصطلاح قابليت زندگی را داشته باشد (Variable) نيز، ختم بارداري زندگی را به هر دو میبخشد و منعی ندارد. لذا بهنظر میرسد که مطرح کردن ولوج روح و چهارماهگی در فرض وجود خطر جانی برای مادر، لزومی ندارد و اکثر قريب به اتفاق مکاتب و مذاهب دنيا در چنين شرايطی سقط را میپذيرند بدون اينکه سن جنين مطرح باشد. * فایل بارگذاری خواهد شد * |
کد مقاله | 18503 |
تعداد بازدید | 584 |
|