عنوان | اعتبار قرارداد باروری برای ديگری |
تعداد صفحات | 0 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوماهنامه اخلاق و تاریخ پزشکی - مركز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران - علمی پژوهشی شماره 0 و 2 پیاپی 31 |
تاریخ انتشار | اسفند - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | رحم جایگزین اهدای جنین اهدای گامت قرارداد باروری |
چکیده |
بررسی و تبيين صور مختلف حاکم بر استفاده از روش مادر جانشين در توليد فرزند و پاسخ به سؤالات اصلی و فرعی متعدد و ايجاد پشتوانهی نظری برای قراردادهايی از اين دست از محورهای اصلی پژوهش در پژوهشگاه رويان و مراکز درمانی کشور است. آيا به لحاظ فقهی و حقوقی يک زن میتواند به نفع ديگری بارور شود و آيا انعقاد قرارداد بر آن و تعهد به حمل جنين و تسليم نوزاد، در چارچوب قواعد عمومی قراردادها قابل توجيه، صحت و نفوذ است يا نه؟ و سؤالات متعدد ديگری. جمع آوری مطالب به سبک کتابخانهای و اسنادی و تدوين و توصيف متن، به شيوهی فقهی و حقوقی، يعنی توصيفی و تحليلی با رعايت شيوهی مرسوم در فقه و شيوهی عقلی مرسوم در حقوق خواهد بود. «باروری برای ديگری از روشهای جديد پزشکی برای فرزند دار شدن زوجين نابارور است، منظور از باروری برای ديگری اهم از «پذيرش اسپرم زوج يک خانوادهی متقاضی يا تخمک بارور «رويان » زوجين متقاضی يا دو بيگانه و پرورش و حمل آن در رحم و تسليم نوزاد بهدنيا آمده به زوجين متقاضی است.». واژهی باروری صرف بارداری و حمل نيست بلکه شامل توليد و نشو و نمای فرزند در رحم مادر جانشين به نفع ديگری نيز میشود. «قرارداد باروری برای ديگري»، هر نوع توافق و ترتيبات حقوقی است که ناظر به استخدام استفاده از رحم جانشين در خصوص حمل جنين توسط زن صاحب رحم و تسليم نوزاد به متقاضيان است. « اعتبار » قرار دادی مذکور هم در معنای مشروعيت (جواز يا عدم جواز) و حمل صحت يا فساد آن قراردادها منظور است؛ چنانکه در صورت معتبر بودن قراردادها نفوذ و لازم الاجرا بودن يا نبودن آنها نيز به نوعی در مفهوم اعتبار ملحوظ است. به هر حال، تجويز و تحريم که مقتضای اصلی اين نوع قراردادها (تعهد مادر جانشين بر حمل کودک به نفع زوجين متقاضی و تسليم طفل بهدنيا آمده به متعهد له) است، به جهاتی قابل دفاع است. استدلالهای مربوط قادر به اثبات ممنوعيت تمامی صور و مصاديق استفاده از رحم جانشين نيستند، همچنان که توان اثبات تجويز آنها را ندارند. تجويز مطلق، نه شايسته است و نه قابل دفاع، ممنوعيت مطلق نيز چنين است. بنابراين، پيشنهاد اين است که نظام حقوقی بايد ظرفيت و انعطاف لازم را در خود ايجاد کند تا تحت شرايطی استفاده از رحم مادر جانشين مجاز شود، و گرنه ضايعات فراوانی برای خانوادههای محروم از فرزند و جامعه پيش رو است. اساساً پذيرش فرزندخواندگی نيز پاسخی به اين راز پنهان و آشکار انسانها بوده است. بنا به فتاوی و استدلالهای فقهی و حقوقی مربوط به جواز و عدم جواز جانشينی برای باروری، اين مکان برای قانونگذار جمهوری اسلامی ايران است که در اين خصوص تصميمگيری کند. * فایل بارگذاری خواهد شد * |
کد مقاله | 18498 |
تعداد بازدید | 458 |
|