عنوان | فرزندآوری به مثابه یک مسأله اجتماعی - فرهنگی: تأملی برساختگرایانه به عمل سزارین در شهر تبریز، ایران |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه پژوهشهای انسانشناسی ایران سال 1 شماره 2 |
تاریخ انتشار | پاييز و زمستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 135-111 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | فرزندآوری سزارین پزشکی شدن انسانشناسی سلامت و پزشکی برساختگرایی اجتماعی- فرهنگی نظریه زمینهای |
موضوع | زايمان |
چکیده |
معنای زایمان ورای فرایندهای زیست پزشکی است که در خلال آن رخ می¬دهد. زایمان در صورت¬بندی تفکرات زنان نسبت به خودشان سهمی اساسی دارد و آثار چشم¬گیری بر سلامت مادر و اعضای خانواده می¬گذارد. چگونگی تعریف و بر ساخت فرزندآوری برای تمامی گروه¬های ذی¬نفع از جمله پزشکان حائز اهمیت است. امروزه زایمان امری طبیعی نیست، بلکه به موضوعی برای مفهوم¬پردازی و مداخله پزشکی بدل شده است. شیوع عمل سزارین در سطح جهانی و در ایران مؤید آن است که زندگی زنان به شکل روزافزونی در حال پزشکی¬شدن است و زنان در دوره بارداری و زایمان بیش از پیشبه دانش پزشکان وابسته می¬شوند. این مقاله با هدف مطالعه تغییرات صورت گرفته در نهاد فرزندآوری، عمل سزارین را یک مسأله اجتماعی ـ فرهنگی قلمداد و بر عوالم مؤثر فرهنگی، عنصر آگاهی و تجارب زیسته در ارتباط با مادری تصریح می¬کند. این مقاله با اتخاذ رویکرد بر ساخت¬گرایی در انسان¬شناسی و با طرح سئوالاتی از جنسِ چگونگی از ماهیّت میان¬ذهنی، تعریفی و بر ساخت اجتمایع ـ فرهنگی مسائل مرتبط با زایمان از طریق عمل سزارین در ایران سخن می¬گوید. در این پژوهش، از روش کیفی برای گردآوری داده¬ها در شهر تبریز استفاده شده است و با استفاده از نوعی داده کاوی کیفی داده¬ها استخراج و تحلیل شده¬اند. این مقاله ضمن مرور پیشینه پژوهشی موضوعِ فرزندآوری و سزارین در انسان¬شناسی، نشان می¬دهد که فرزندآوری به طور اعم، و سزارین به طور اخص، یک برساخته اجتماعی ـ فرهنگی بوده است. |
کد مقاله | 15492 |
تعداد بازدید | 1125 |
|