عنوان
|
واژگان و اصطلاحات فرهنگ جهانی (19) فمینیسم (بخش پایانی) |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
7 |
نویسنده
|
علی اصغر قرهباغی |
مشخصات نشریه
|
ماهنامه گلستانه - مسعود شهامی پور - علمی تخصصی سال 5 پیاپی 57 |
تاریخ انتشار
|
تير - 1383 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
فمینیسم هنر فمینیستی اندیشههای فمینیستی هنرهای تجسمی زنان هنر زنانه هنر زنان پست مدرنیسم
|
موضوع
|
زن و هنر فمينيسم، مفاهيم، موضوعات و دانشها
|
چکیده
|
درگیری فمینیسم با تاریخ هنر را می توان به دو مرحله تفکیک کرد. مرحله نخست، کشف نام و آثار زنان هنرمند، نوشتن زندگینامه آن ها و مرحله دوم، نوعی بررسی انتقادی معیارهایی است که تاریخ هنر حضور خود را بر مبنای آن استوار داشته است. نویسنده در این مقاله اشاره می دارد که فمینیست ها در آغار ضد این ارزش ها و آنچه به تعبیر خودشان سبب پدیدار شدن پدر سالاری در تاریخ هنر شده است، پرداختند. اما این تعصبات هرگز به معنای پدید آوردن ارزش ها و فرهنگی جایگزین و یا پیدا کردن جایگاهی امن در زیر پوشش اصول سنتی تعبیر نشده است. برآیند این نظریات زن باورانه آن بود که در دهه 1980، فمینیسم شکل مخالفت آشکار با مدرنیسم را به خود گرفت. وی در ادامه اضافه می نماید که منظر فمینیست ها هر تعریفی که از فمینیسم و مفهوم زن باوری و نقد فمینیستی داده شود باید بیش از هر چیز، ناظر بر توان سیاسی و اجتماعی زنان باشد. با در نظر داشتن برخی واقعیت ها، باید در نقد و نظرها به ویژگی های دقیق ترکیباتی همچون هنر زنان، هنر زنانه، هنر فمینیستی و نقد فمینیستی توجه داشت. یکی دیگر از نکاتی که در بحث از فمینیسم نباد از نظر دور بماند این واقعیت است که برخی از زنان، تعیین هویت اثر هنری از نظر جنسیت را به شدت نفی می کنند. این زنان معتقدند که تقسیم بندی های مبتنی بر جنسیت، میان دو نیمه فرهنگی، جدایی می اندازد. به هر حال چکیده بسیاری از جروبحث های فمینیستی این است که برخی از فمینیستها، مدرنیسم را بیش از حد مردسالارانه ارزیابی کرده اند و پست مدرنیسم را نوعی پیروزی سیاسی اجتماعی ضد زیبایی شناسی و فرهنگی می دانند که همواره زیر سیطره مردان بوده و به هنر تحمیل شده است. برخی دیگر از فمینیست ها بر این باورند که همین فرهنگ مذکر با نفوذ در درون پست مدرنیسم ، تمام امور و سرنخ ها را در اختیار گرفته و اگر گه گاه دیده شود که برای جنسیت و هویت زنان اهمیتی قائل است، هدفش حفظ ظاهر و پیروزی از مد روز است. در پایان، نویسنده اذعان می دارد که درباره پیوند فمینیسم و هنرهای تجسمی زنان باید گفت که تلاش فمینیست ها در زمینه های هنری با آنکه گه گاه سبب ساز برانگیختن واکنش های گوناگون شده؛ با این حال چندان موفقیت آمیز نبوده و هنوز به هنری که بتوان با اطمینان آن را هنر فمینستی نامید، دست نیافته اند. به بیان دیگر، فمینیستها بی هنر به چشم پدیده ای منزوی و تکرو و قائم به ذات نگاه نمی کنند.
|